In het atelier van Brecht Evens

'Pret. Daar moet het van komen. Ik heb natuurlijk een minimum aan discipline omdat ik weet dat ik mij aan mijn bureau moet zetten om in die goede stemming te raken, maar ik ga geen offers brengen of lijden voor de kunst. Tot vijf jaar geleden was ik een nachtwerker, maar nu kan ik, zelfs als ik goed op gang ben in de rust en stilte van de avond, denken: 'Ik doe morgen wel voort.' Ook na iets als een relatiebreuk leg ik er niet de zweep op. Dan is het een moment om mezelf even vakantie te geven van mijn bureau. Ik heb dus eigenlijk geen moeilijk leven. Integendeel, ik organiseer het zo dat ik optimaal op mijn gemak ben.'

'Een belangrijke wortel die ik mezelf voorhoud, is dat ik na een dag tekenen naar buiten mag om vrienden te zien of een terrasje te doen. Ik ben een gewoontemens op dat vlak. Ik blijf meestal in mijn wijk (Belleville, red.) en ga naar dezelfde plekken, ook om overdag te zitten schetsen of schrijven. Ik moet er maar mijn map of potlood bovenhalen en automatisch brengen ze mij m’n koffie. Daarnaast zorg ik ervoor dat ik op werkdagen deftig eet en niet drink. Een half glas van wat dan ook neemt direct elke ambitie weg. Ik heb helaas een grote tabaksverslaving, maar de link tussen drank en werk heb ik nooit gelegd.'

'Nog een foute associatie is die tussen ongeluk en kunst. Het komt wellicht doordat we het als schrijvers vaak hebben over de pijn die we leden of veroorzaakten – mensen zijn nu eenmaal geprogrammeerd om vooral ongelukkige momenten te onthouden om daar dan lessen uit te trekken – maar als het slecht met mij gaat, kan ik onmogelijk écht creatief zijn; dan kan ik alleen herkauwen. Achteraf zie je het residu ervan wel in mijn werk. Ik heb bijvoorbeeld zoveel herinneringen aan een psychose van jaren geleden dat die nu als een zeer vervormde, hersmede hartenkreet terugkomt in mijn nieuwe strip.'

'Ik denk niet dat het uitgangspunt voor een boek per se persoonlijk moet zijn, maar wat voor mij emotioneel geladen is, creëert bijna vanzelf betekenis, meer dan als ik een onderwerp of setting zou gaan zoeken. De strip waar ik nu aan werk – ik noem het mijn Franse Harry Potter & the Shutter Island – stamt uit het feestelijke dat mijn psychose had, het gevoel dat de hele wereld geladen was met geheime boodschappen voor mij, de held. Het wordt dus een avonturenboek, normaal niet mijn genre, en draait rond een kind in Bretagne. Zo wordt het hoofdpersonage niet zo'n onuitstaanbare megalomaan als ik destijds was.' (lacht)

'Het meest waardevol en plezierig vind ik het als wat ik wil vertellen mijn tekenen doet evolueren, als het nieuwe takken ent op de boom van mijn vorige werk. In de nieuwe strip komen er veel geluidsgolven voor, die ik als concentrische cirkels teken, dus als ik op internet een prachtige Japanse houtsnede van regendruppels op een wateroppervlak vind, ga ik die proberen te emuleren. En daar vooral vaak niet in slagen. Maar ik hou vol. De afgelopen maanden ging ik bijna elke dag naar een steendrukatelier, al kwam dat ook door covid. Overdag werken tussen gezellig volk maakte het minder erg om na de avondklok thuis te zitten.'

'Doordat mijn appartement op het elfde ligt, is er veel licht en heb ik vanuit de cockpit van mijn bureau – twee hellende vlakken waarop ik schilder, twee bureaulampen – uitzicht over de daken. Parijs geeft me het gevoel dat ik niets mis. Ik moet maar 200 meter lopen om ergens te zijn waar iets gebeurt rond strips. Die verhalen raken me nog altijd meer dan schilderijen, maar die kan ik wel zo indrukwekkend vinden dat ze belanden in de bak met referenties. Die zet ik dan later misschien om in iets Brechtigs. Randall Casaer, mijn mentor toen ik student was, zei daarover: 'Van zodra je drie dingen imiteert, heb je een stijl.'' (lacht)

'Ik ben niet bijzonder bescheiden of angstig over wat ik doe, dus iedereen mag commentaar leveren. De laatste tijd zijn mijn gebruikelijke mentoren – mijn ex-lief en mijn uitgever, die nu jonge zonen heeft – wel afwezig, maar ik vind het niet erg om zo op mezelf te werken. Als ik aan een nieuwe strip begin, willekeurig ideetjes opschrijf, oude schetsboeken opensla of tijdens een gesprek met vrienden een personage zie ontstaan, dan voel ik zelf aan of het genoeg vragen oproept, en of het zelfs in een eventueel onbeantwoorde vorm interessant zal blijven. Alleen met zo’n idee trouw ik, want ik moet er daarna jaren mee samenleven.'

'Ik heb nooit last van een writer's block. De ideeën stromen en ik moet gewoon wakker blijven en de juiste keuzes maken. Leesbaarheid speelt daarbij zeker mee, want mijn werk is meer dan een persoonlijke expressie, het is een spel waarvoor ik het publiek uitnodig. Daarom bedenk ik nu mechanismes om hen in detectivemodus te doen belanden en om ze meer dan ooit te belonen. Dat doe ik door geen enkel detail vrijblijvend te maken, door ontelbare draadjes te trekken tussen de zowat 500 pagina’s. Ik had me nochtans voorgenomen om na Het amusement iets simpels te doen. Ik heb nog nooit zo slecht een belofte aan mezelf gehouden.'

'Dat ik ontelbare storyboards in evenveel plastic hoesjes heb gestoken en in mijn atelier slash living opgehangen heb, is een belachelijk concrete uiting van mijn poging methodischer te werken. Ik kan nog niet evalueren hoe goed het voor mij is, maar het is wel tof dat ik de storyboards zo naar overal kan meenemen. Alleen voor het werk met verf en inkt – van het kwaliteitsmerk Rohrer & Klingner – moet ik achter mijn bureau zitten. De gezellige rommel van flesjes, penselen en boeken – ik heb wel wat referentiewerken – maken dat ik geen nood voel aan decoratie. Ik hing alleen Chinese lantaarns op omdat vrienden ze mee beschilderden.'

'Ik voel altijd strijd tussen mijn gewoontes en mijn wil om open te staan voor nieuwe, ogenwassende vormen. Om niet te systematisch te worden, ben ik heel bedachtzaam over hoe ik emoties kan suggereren, bijvoorbeeld door een figuur donker of net flou te tekenen. Zulke complexe beslissingen neem ik in stilte omdat ik de personages moet kunnen horen en voelen. Maar bij een losse opdracht waarbij ik op een fijne manier mijn hits herbezoek kan er een podcast als History Hit op. Luide hiphop of r&b draai ik als ik al in de stemming wil komen voor mijn terrasje. Feesten, leven, tekenen – het moet allemaal deel zijn van dezelfde mooie reis.'